Praktijkervaring Hyundai i10: Dit vinden eigenaren van hun auto
De Hyundai i10 die we hier beschrijven werd geleverd van 2013 tot 2020 en werd opgevolgd door de derde generatie. Deze borduurde qua looks voort op het hier beschreven model, maar is volledig nieuw ontwikkeld. Met uitzondering van de 1,0-liter driecilinder, die bleef grotendeels hetzelfde en mag nog een rondje mee. In Nederland hadden consumenten op motorgebied niets te kiezen: het was deze driepitter of niets. In het buitenland werd ook een 1,2-liter viercilinder geleverd.
I10: echt zo volwassen?
Het volwassen karakter van de i10 blijkt met name uit het geluidscomfort. Er gaat geen review voorbij of de stilte aan boord wordt beschreven. “De auto is zo stil en rijdt zo soepel dat als je op de snelweg rijdt en wat zit te praten je steeds sneller gaat rijden, oppassen dus! Er is geen last van wind- of bijgeluiden, alleen op slecht wegdek wat meer bandengeruis.” Een ander neemt het mee in de totale aankoopoverweging. “Voor ons stak de i10 er met kop en schouders bovenuit. Stil, comfortabel, goede wegligging, mooie afwerking en erg compleet. En dan nog die 5 jaar garantie.”
Complimenten zijn er ook voor de éénliter onder de motorkap. “Het geluid van een driepitter is anders, zo ontdekte ik al bij andere merken. Zoals bij de Toyota Aygo. Dan hoor je gewoon dat er géén viercilinder in het vooronder huist. Maar deze machine, de driecilinder van Hyundai, is zéér beschaafd.”
‘Relaxed als een Lexus’
Een eigenaar die eerder een Lexus LS 400 reed maakt misschien wel het grootste compliment. “Met 66 pk haal je net zo goed 130 km/u en bovendien rijdt het Hyundaitje net zo relaxed als de Lexus.” Daarmee beschrijft hij het weggedrag op de snelweg, want op het onderstel heeft hij het volgende aan te merken. “De veren zijn te stug voor het lage voertuiggewicht en de demping van de uitgaande slag is te gering. Als je een drempel oprijdt springt de i10 na het inveren uit zijn veren omhoog.”
De meeste andere eigenaren zijn prima te spreken over het onderstel van hun Hyundai, al is er één opmerking die veel eigenaren maken: de auto is zijwindgevoelig. Deze bezitter van een i10 i-Motion uit 2014 beschrijft het als volgt. “De auto is stabiel in rechte lijn – behalve bij sterke zijwind – en ook het bochtengedrag is opvallend goed. Je kunt hem perfect plaatsen en hij verrast je nooit.”
Interieur en ruimte Hyundai i10
Bij veel auto’s in het compacte segment klagen gebruikers over het zitmeubilair. Bij Hyundai is dit anders. “Stoelen zijn prima en geven veel steun”, schrijft de eigenaar van een i10 Comfort Plus uit 2014 na zo’n 7.000 km ervaring. “Ook achterin hoor ik geen klagen. Blijft toch erg praktisch, zo’n vijfdeurs auto met veel luxe aan boord.” Luxueus blijkt ook de afwerking, zelfs als je het de voormalig Lexus-rijder vraagt. “Het interieur is praktisch en hoogwaardig, als je in het donker rijdt, dan heb je meer verlichte knopjes en metertjes dan in een oude LS 400. Dat geeft een rijk gevoel.”
Wel wordt duidelijk dat Hyundai het comfort van achterpassagiers vóór bagage heeft gesteld. “Qua zit en comfort viel de auto vanaf het begin heel erg mee. Veel ruimer dan verwacht, zeker achter het stuur”, schrijft een eigenaar die de auto inmiddels al ruim zeven jaar bezit. Hij vervolgt: “met uitzondering van het minuscule ‘vrachtruim’, dat valt nog steeds heeeeel erg tegen. Boodschappen moeten regelmatig op de achterbank.”
Onderhoud, reparaties en irritaties
Als we afgaan op de ervaringen van eigenaren is de Hyundai i10 een technisch geslaagd product. Veel reviews bevatten dan ook zinnen als ‘de jaarbeurt leverde geen onverwachte dingen op. Voor 175 euro werden alle controles uitgevoerd, olie, oliefilter en interieurfilter vervangen’. Het betekent niet dat ook de kwaliteitsíndruk de volle honderd punten krijgt. Diverse eigenaren melden rammeltjes en kraakjes. Een klacht die we vaker lezen is het beslaan van ruiten en te laag sproeiende ruitensproeiers die niet af te stellen zijn.
De voorheen Lexus LS 400-rijdende eigenaar is autotechnisch onderlegd, voert grotendeels zelf het onderhoud uit en verblijdt lezers van zijn review met een heel rijtje op- en aanmerkingen. “De niet-instelbare ruitensproeiers die te laag op de ruit sproeien, de rammel in de vergrendeling van de achterbankleuning, de lawaaierige distributieketting en de sluiting van de bestuurdersgordel die erg stroef gaat. Maar dat laatste kan ook te maken hebben met het intensieve gebruik van mijn auto bij zijn vorige baas. Verder zou ik graag een interval op de achterruitenwisser hebben en een instelbare interval op de voorste wissers.”
Hij nuanceert bovenstaande bevindingen met een duidelijke conclusie: “de bouwkwaliteit is dik in orde. Geen roest, geen afvallende onderdelen en het interieur oogt nog als nieuw. De stoelen zitten nog altijd prima, er is veel ruimte (relatief), de versnellingsbak schakelt als nieuw en het motortje draait perfect. Ik heb geen olieverbruik en het brandstofverbruik is erg laag. Het kenmerkende geluid van de distributiekettinggeleiders is een producteigenschap, maar mijn i10 heeft het al honderdduizend kilometer. Hij wordt er wel oud mee.” Hoewel, oud wórden? Zijn auto werd gebouwd in 2016 en heeft inmiddels al 223.000 km op de teller.
Nog altijd prima keuze
Ook tien jaar na zijn introductie blijkt de i10 een overtuigende A-segmenter. Hij biedt voldoende ruimte en comfort en overtuigt zijn berijders nog altijd met een laag geluidsniveau aan boord. Zijwindgevoeligheid en rammels in het interieur zijn de belangrijkste verbeterpunten. Ook de kofferruimte houdt niet over, al is dat in dit segment geen uitzondering. We zijn nu wel benieuwd: zou de eigenaar met inmiddels 223.000 km zijn i10 doorrijden tot ‘Klokje Rond’?
